atmaq

atmaq
1
глаг.
1. бросать, бросить:
1) кидать, кинуть какой-л. предмет. Kos (top) atmaq бросать мяч, suya atmaq бросать в воду
2) оставлять, покидать кого-л., что-л. Ailəni atmaq бросить семью, işi atmaq бросить работу
3) прекращать, прекратить заниматься чем-л. Dərsləri atmaq бросить занятия, papirosu atmaq бросить курить, içkini atmaq бросить пить
2. сбрасывать, сбросить. Yorğanı üstündən atmaq сбросить с себя одеяло, köləlik boyunduruğunu atmaq сбросить ярмо рабства
3. стрелять. Hədəfə atmaq стрелять в цель, tüfəng atmaq стрелять из ружья
4. выбрасывать, выбросить:
1) бросать вон, выкидывать. Zibili atmaq выбрасывать мусор
2) пускать, испускать, выделять что-л. Zoğ atmaq выбросить росток; kök atmaq: 1. пускать корни:
1) давать, дать из себя росток
2) перен. прижиться, укрепиться где-л. (о ком-л.)
3) перен. прочно установиться, войти в обычай; 2. наметать, прошить крупными стёжками; kif atmaq заплесневеть, покрыться плесенью; püşk atmaq бросать жребий; dərman atmaq принимать лекарство; tor atmaq бросать сети: çadranı atmaq сбросить чадру; boy atmaq расти, вырастать
◊ lövbər atmaq кинуть, бросить якорь (остановиться где-л., обосноваться); daş atmaq бросать, бросить камень в кого; silahını atmaq бросать, бросить оружие; сдаваться в плен; bostanına daş atmaq kimin бросать, бросить камень (камешки) в чей-л. огород; tərəzinin gözünə atmaq nəyi бросать, бросить на чашу весов что; pulu çölə atmaq бросать, бросить деньги на ветер; başlı-başına atmaq бросать, бросить на произвол судьбы; söz atmaq: 1. закидывать, закинуть удочку; 2. задевать, задеть кого; özünü atmaq броситься с высоты (покончить жизнь самоубийством); silaha əl atmaq взяться за оружие, подниматься, подняться на борьбу; əlini ciblərinə atmaq шарить в карманах; nəzər atmaq бросать, бросить взгляд; qolundan tutub atmaq kimi выпроводить кого; küçəyə atmaq kimi выбросить, выкинуть на улицу кого; hər şeyi atmaq: 1. отказаться от всего; 2. оставлять, оставить свои привычки; can atmaq nəyə, kimə всем существом стремиться к чему, к кому; qol-budaq atmaq см. kök atmaq; tanrısına təpik atmaq проявлять необоснованное недовольство; təqsirini boynundan atmaq не признавать себя виновным; boynundan atmaq увиливать от чего-л.; əl atmaq nəyə: 1. протянуть руку за чем; 2. браться за что, приступать к чему
2
глаг. трепать, чесать (о шерсти, хлопке). Yun atmaq чесать шерсть, pambıq atmaq трепать хлопок

Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. . 2006.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Полезное


Смотреть что такое "atmaq" в других словарях:

  • atmaq — f. 1. Bir şeyi əlindən buraxaraq yaxına, ya uzağa tullamaq, fırlatmaq. Yol daşını yol quşuna; Atma, qardaş, kərəm eylə. X.. <Usta> . . əlindəki gül dəstəsini yemək masasının üstünə atdı. M. Hüs.. Nisa kömür qabını yerə atıb gəldi. M. C.. 2 …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • atma — «Atmaq»dan f. is. və s. Atma nizə. Ən qədim insanların ilk atma silahı daş, ağac parçası və s. idi …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • daş — is. 1. Təbiətdə parçalar, yaxud böyük və kiçik kütlələr şəklində təsadüf olunan, suda həll olunmayan bərk cisim (süxur). Küçələrə daş döşəmək. – Bütün izdiham əlinə keçən daş, kəsək parçalarını alovun üstünə yağdırdı. . M. Hüs.. <Rübabə>… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • güllə — is. Top, tüfəng, tapança kimi odlu silahlardan atmaq üçün qurğuşundan düzəldilmiş girdə və uzunsov mərmicik. Top gülləsi. Tüfəng gülləsi. – <Heydərqulunun> kürəyindən dəyən güllə sol ciyərini parçalayaraq böyründən çıxmışdı. Ə. S.. <Ovçu …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • irəli — z. 1. Hərəkətin istiqamətinə görə qabağa, qabaq tərəfə (geri əksi). İrəli yerimək. İrəliyə addımlamaq. İrəli çıxmaq. İrəli sürmək. – Qaraca qız isə irəli gəlib öz dostunun zəhərlənmiş qanını sorur. S. S. A.. Kəhər yerindən dördnala sıçrayıb… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • səpmək — 1. f. 1. Toxumu səpin üçün hazırlanmış torpağa səpələmək; toxum atmaq, əkmək. Çiyid səpmək. – . . Vəliqulu çöldə idi. Zəmiyə toxum səpirdi. C. M.. <Tarverdi:> . . İkicə pud bu il yerə <buğda> səpdim. C. C.. 2. Tökmək (toz halında olan …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • addım — is. 1. Yeriyərkən ayağın qaldırılıb irəli atılmasından ibarət hərəkət; qədəm. Ağır addım. İri addım. Addım səsi eşitmək. Addımını yavaşıtmaq. Addımını sürətləndirmək. 2. Bir addım arasındakı məsafə qədər uzunluq ölçüsü. Həyətin uzunu 20 addımdır …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • boy — 1. is. 1. Bədənin uzunluğu; qədd, qamət. Boyu uca adam. Boyu qısa. Sənin boyda. Bir boyda. – Bir balaca boyu var, ev dolusu toyu var. (Tapmaca). // Bədən quruluşu, bədəndə tənasüb. O qadının heç boyu yoxdur. 2. Ümumiyyətlə, uzunluq. Gəbənin boyu …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»